In de tijd dat de route van de Roparun nog van Rotterdam naar Parijs ging, deed mijn oom mee als fietser. Ik ging op woensdag (Roparun was destijds tijdens het Hemelvaartsweekend) bij Ahoy hem en zijn team uitzwaaien. Op zaterdag kwam het team weer terug in Middelharnis waar ik ze dan ging onthalen. In 2004 kreeg mijn oom een hersentumor waar hij enkele maanden later aan overleed. 

Toen mijn eigen loopgroep na het kijken bij de doorkomst in Oud-Beijerland zo enthousiast werd dat ze mee wilden gaan doen en ze ook mij vroegen hoefde ik geen seconde na te denken om ja te zeggen. Sindsdien zet ik mij als loper en penningmeester binnen ons team in voor de palliatieve zorg voor mensen met kanker. Ik strijd mee aan de missie van Stichting Roparun: Leven toevoegen aan de dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven”. Met deze inzet hoop ik het leven van mensen met kanker, voor zover mogelijk, draaglijker te maken.