Ik vind het belangrijk om je voor maatschappelijke doelen in te zetten, dit het liefst in teamverband. Voor mij is dat een kanker gerelateerd doel. Mijn moeder heeft diverse keren de strijd tegen deze ziekte mogen winnen maar helaas heeft ze afgelopen jaar net zoals enkele familieleden en vrienden de strijd verloren. Door de Roparun kan ik bijdragen om het leven van de mensen die met deze ziekte te maken hebben te verbeteren of zelfs te herstellen.
Daarnaast is het een geweldige uitdaging om dit te volbrengen. Het geeft veel voldoening en ik hoop het ook ontzettend gezellig te krijgen met dit team. Met mijn vorige team (From Paris with love) heb ik als fietsster en chauffeur meegedaan. Dat was een geweldige ervaring om 48 uur in teamverband met elkaar door te brengen om je doel te halen. Ook als fietser was het wel eens afzien. Vooral ‘s nachts als het onder 0 graden was en je je niet warm kon fietsen, je fietst namelijk ongeveer 11 km/uur. Toch stelt dit niks voor als je bedenkt waar je het voor doet.
Ten eerste om als team een mooi bedrag op te halen en ten tweede om met het team op tweede Pinksterdag moe maar voldaan over de Coolsingel binnen te komen en dan te kunnen zeggen: ‘Dat hebben we toch maar samen gedaan. Wat een mooie dagen waren het. Op naar volgend jaar!’
Het leven is als zeilen. Ook met tegenwind kun je vooruit gaan. Dus start goed uitgerust en voorbereid en hou bij irritaties in je achterhoofd waar je het voor doet. Wij kunnen het namelijk doen, dat kan niet iedereen zeggen. Dus… keep calm en enjoy. palliatieve zorg voor mensen met kanker. Ik strijd mee aan de missie van Stichting Roparun: Leven toevoegen aan de dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven”. Met deze inzet hoop ik het leven van mensen met kanker, voor zover mogelijk, draaglijker te maken.